Bazıları diğerlerine üstündür ve onda ayrılık görünür, o halde bilin ki, bir insanın konuşan ruhu, eğer Allah onun iyi olmasını isterse, ona vücudunun bütün uzuvlarını Allah'ı tesbih ve hamd ile ifşa eder. Kendinden övgüyle değil, O'nun hamdiyle değil, onlarda gaflet, gaflet ve dalgınlık görmez ve kendini Allah'a farz olandan gafil görür. Allah'tan alıkoyduğu şeylere yönelir ve O'nun hudutlarında durur, böylece dünya onunla tesbih edilir ve tesbih etmesi gerekenin Allah'ın ibadetleri ve Allah'ın yasakları olduğunu bilir ve kendi içine kapanır, ve o, eğer bedeninden ayırt edilirse ve yetiştirilirken bedeni onun için ölülerden biri değilse, o bedenin, onun beyninin kendisinden daha şerefli olduğunu bileceğini bilirdi. ondan daha onurlu, onun onurunu biliyordum Bu nitelikleriyle, onun namusunun gözüdür ve onu idare etmesinin emrolunmaması ve onun hakkı için kullanılması ve onun kulu gibi olması ve onun gözünden ve işitmesinden hakların kendisine yöneltilmesi ve Allah ile meşgul olması ve Yaratıcısını tesbih etmesi dışında, bu yüzden ona tabi olduğunu bildi.Vücudunun hâkimiyeti, bütün beden kendi kendini idare etse bile, insan ruhu olarak tesbihten uzaklaşır. Bu üstünlük tasavvuru ile meşgul olan ve rütbeleri ve bu rütbeyi bilmeye bakmayın, yani hakların yerine getirilmesi mertebesi, insan haklarında en şerefli mertebedir ve kaybeden sadece üzerinde çalışandır. kazanan onunla çalışan olduğu için

[ Cenâb-ı Hak, bir şeyi üçüncü şahıs zamiriyle zikrederse, ondan eksik olan nedir ]

Ve bilin ki, Cenâb-ı Hak size gaip zamirinde bir şey zikrederse, bu O'ndan eksik değildir. Bilakis muhatabı O korur ve o sizsiniz ve zikredilen kişi de yanınızda değildir. Onu varlık zamiri ile anarsa, ona ve başka şeylere gönderme vardır.O ancak sizinle ilgilenir ve her durumda onun şahitliği gerekir, ama Allah'ın söylediklerini, söyleyenlerin sözleriyle birbirinden ayırır. Kendinden olduğunu söyler, öyleyse eğer hak kulun işitmesi ve görmesi ise, kulun sağındaki gıybet ortadan kalkar, o halde yokluk zamiri ile muhatap olunan şey onlara ve diğer şeylere vahyolunmuştur. Onların şahit oldukları ve kendilerinde olmayan şeylerdir.O'na kelimeleri yerlerinden tahrif etmesi emrolunmamıştır, bilakis Allah hakkında, söyleyenlerin sözlerini Allah'ın kendisine bildirdiği gibi nakleder ve onların sözleri yokluk ve mevcudiyeti kapsar. Çünkü bu harflerin birleşimi, bu kelimelerin tertibi, bu âyetlerin tertibi ve bu isimlendirilmiş sûrelerin yaratılışı olmaksızın mânâlar kalbine vahyolunmazdı. Kuran. Ezan, onu aşağıdakilerden işitmiştir ve bu, işitilebilen ve görülebilen Allah'ın kelamından başka bir şey değildir. suretini kendisine vahyolunduğu gibi korudu.Onlara bu Kur'an baktı.O bize onların anladıklarını aktarsaydı, o Kur'an olmazdı, yani Kur'an. Denk olan bir şeydir ve eğer bu mânâların tamamında eşit olan kelimelere uyarlanırsa, varoluşsal nesnelerin ne olduğu bakımından onlara eşit olan kelimelerin bu nesnelerden başka nesneler olması gerekir. Kendisine nazil olan şeyleri değiştirdiği için, vahyedilen kelimelerin topladığı anlamlardan, Kuran'da atıfta bulunulan bu kelimelerin zelliklerinin ve Allah'ın indirdiklerinin mânâlarına bakarsa artar. Peygamber, insanlara kendilerine indirileni ve kendilerine indirilmeyenleri tebliğ etmiştir, böylece onlar, Allah'ın yetki vermediği bir kanunun hükmüne bir eklemede bulunurlar ve Allah'ın indirdiklerini de azaltırlar. onun hakkında haklı, Peygamber vardı O, bu sözlerin ileri gelenlerinden kendisine indirileni nakletmekten aciz kaldı ve onlardan kaçındı, bu yüzden onlara indirileni zahiri sözlü ve sayısal olarak tamamlayıcı bir resmi insanlara iletmesi gerekirdi. Harfler ve anlamları bakımından içsel olarak.

Cebrail, her Ramazan'da Muhammed'e, Allah'ın salat ve selamı onun üzerine olsun, Muhammed'e inerdi, onunla Kuran'ı bir kez okurdu ve o ve Gabriel, barış onun üzerine olsun, her Ramazan'da son Ramazan'a kadar bir sonuca vardı. Allah Resulü'nün şahitliğinde, Allah'ın salat ve selamı onun üzerine olsun.

Hayır, o Ramazan yılında, yani Ramazan'ın ikinci sonucu, öldüğü yıldı.