[ dördüncü bölüm ]

( Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla )

" Ölüler ve yaşayanlarla nasıl savaşılacağını bilmekle ilgili dört yüz bir bölüm beni görmenin bir yolu yok. "

Ölüler ve diriler eşittir, çünkü hiçbir şeyleri yoktur.

Benden, onlarda ne ışık, ne karanlık, ne gölge, ne de

Yok olduklarını görerek *** O halde onları katlayarak yayın.

Ve eğer manaları onunla ilgiliyse, anlayın, eğer doğrularsanız.

[ Şüphesiz Allah, gözle idrak edilemez ]

Cenab-ı Hak gözler O'nu görmez dedi ve Cenab-ı Hak Musa'ya dedi ki, "Beni görmeyeceksin. O, onların görümlerinin tecellisidir, bu yüzden onu tecelli eden ve gören olarak nitelendirdiler, ancak bakanın Kendini hakikatin tecellisinde görmekle meşgul olmak, onu hakikati görmekten alıkoymuştur.Bu nedenle, bakan kişi kendi suretini veya görebileceği alemlerden bir kâinat suretini ortaya koymasaydı, biz onu kendimizden başkasına örtmezdik. O halde, onu kim görürse, ölümümüzle kalır ve eğer biz inmemişsek, o zaman onda kendimizden, suretlerimizden, kaderimizden ve konumumuzdan başka bir şey görmeyiz. Her halükarda, gördüklerimizi genişletebiliriz, yani gördük diyoruz ve inanıyoruz ki insanı gördük demiş gibi inandık da geçmiş insanlar, kalanlar ve bizim zamanımızda olanlar hakkındaki görüşümüzü söylüyorsun insan değil. her insanın kişiliği bakımından ve bütün dünya ve onun bireyselliği hakikatin suretinde olduğuna göre ve biz hakikati gördüğümüze göre, o zaman birimiz de gördük ve inandık. O, ölünceye kadar Rabbini görmez, çünkü örtü gözden ancak ölümle indirilir ve kulun görüşü hakkın kimliğidir, öyleyse senin gözün hakkı görmenin üzerine bir örtüdür. Hakkın gözü hakkı kavrar ve görür, siz değil.Ve kulun görüşü Allah'ı idrak etmez ve iki göz ile bilirkişi, zevk ilmini ayırmaya gücü yetmez. Bir şeyde tecrübeyi bilendir ve onda hiçbir şey caiz değildir, çünkü onun benzeri yoktur ve O, her şeyi işitendir, her şeyi görendir.

Her işitme ve görme *** gerçeğin kimliğidir ve

Öyleyse, ***'den görüyorsanız, sayı dizisini gördüğünüze bakın.

Ve onu her hatada ve mantıkta tanımak

“ İkinci sûre, dört yüz, bana galip gelenin karşılaşmasını bilmekle, ben ona galip geldim ve kim ona galip gelirse, bana galip gelir, bu yüzden barışa karşı sapıklık daha makbuldür. ”

Hakikatin çoğundan, bir abideden kopuk olan ve nefeste yorgunlukta kalandır.

O halde barışa meylet, savaşa meyletme *** ve eğer savaşırsan, o zaman Allah peşindedir.

Sana tavsiyede bulundum, o halde söylediklerimi iyi dinle *** Gerçekten yıkım savaşla ilişkilidir.