Sözü ve kuyruğu ile şu anda olasılığın nelere girdiğinden bahsetti, sözündeki davanın ve kuyruğunun, yani geçmesi durumunda kuyruğunun bu güzel kısmını kazanması mümkün olduğu için, ve ateş bölgesinden geçerken rüzgarın ona tanık olması mümkündür ve bu uzak ve ilki daha yakındır, çünkü bir durumda onu izleyerek geçtiyse Kuyruğunun bahçeye çekilmesi, Kuyruğunun kokusunu değil, kuyruğunun kokusunu söyleyin, bu, onun rüzgarın esintisini görmediğine işaret eder ve eğer görmediyse, onunla ahdi yakın değildir, fakat onun ahdi yoktur. ahdin geçtiği yere yakınsa, en yakın tarifi her malda umumî meseledir diyerek noksanlık vardır. Onun orada oturması veya üzerinden geçmesi, bu ona mahsus değildir, bilakis o yerdeki hayır, onu aldıktan sonra kaybolmaz ve ondan uzaktır derse ve bununla O, saltanatının gücünden dolayı koku kalırsa, hissedecekti ve esinti kendisine yerin ve bahçenin iyiliğinden başka bir şey iletilmedi, bu yüzden zaruriydi. daha yakındır, yani yere göre veya her biri ile, yani bahçe ve yer anlamındadır veya onlar için daha yakındır diyorsa, o daha yakındır diyerek yalan söylemiş, o zaman yerin iyiliği için gerekli değildir ve ne sözleşmenin yapıldığı yerin iyiliğinden, ne kuyruğun iyiliğinden.Sözleşmenin varlığı ile başka bir husus Evet ve kuyruk bahçeyi çekiyor, yani her açıdan kısa.Bu güzel bir üslubu olan şiirdir ve bu anlamda hiçbir şey değildir, çünkü şiir ve konuşmanın güzelliği, şiirin ve konuşmanın güzelliği bir araya getirmesidir. Açık bir söz ve üstün bir mânâdır, bu yüzden gören ve dinleyenin kafası karışır, bu yüzden ne daha iyi telaffuz edildiğini, ne manasını, ne de her ikisini birden bilemez, çünkü her birine baksa, diğeri güzelliğine şaşar. ikisine birden bakarsa şaşırır.Bu tür şiirler için kalın bir kalpten başkası istenmez, çünkü telaffuzu yumuşak, manası yoğun, mana doğru görüşe göre çirkin ise, iyi telaffuz, anlamın çirkinliğini örtmez.Çeşitli boyalarla süslenmiş, tamamen yaratılmış ve ruhsuz bir duvar, çünkü kelimenin anlamı, aslında güzelliği olan resmin ruhu gibidir. Bu Kuran'dadır, yani Adem, Musa, Nuh ve diğer milletlerin kıssaları gibi aynı kıssanın tekrarlanmasıyla, kelimeyi ekleyerek veya eksilterek tekrarladığınızı göreceksiniz. Bir cümlede anlamda bir dengesizlik bulamazsınız. Bu bölümün gerçekliği, fa' ve şiiri konuşmadan açarak ruhun kapısıdır, sonra nefesin bölümüdür, sonra onunla birlikte nefesler vardır, anlamların olduğu gibi gerçekleşmesi gelir. bazılarının birbiriyle birleşimi ve ardından ters nefesler

[ Rahmân'ın nefsinden varlıkların harfleri ve âlemin sözleri çıktı. ]

O halde, varlıkların harflerinin ve dünya kelimelerinin, harflerin çıkışları seviyesinde, aynı insan nefesinden çıktığı, dünyadaki tüm yaratılmışların en eksiksizi olan Rahman Nefs'e dönelim ve o, yirmi sekiz harf Seslendirmede bip sesi gibi ortaktır ve eğer ortak olan arasında bir fark varsa birbirine yakındır. ta', ta' ve dal gibi iki ortak harf, bu üçü ve eğer bir eklemden geliyorlarsa, o zaman soruşturmada değil, yakınlıkta ve bu yüzden lakaplar farklı koşullardan dolayı ona farklı geldi. Yani bir harfin, hecede tefsir ederken nefste dereceler için birden fazla lakabı vardır. lügat dışında “Saad” harfi gibi ortaktır, örneğin fısıltılardan biri olduğu için.Zey ıslık çalıyor ve tatbik edilen harflerden biridir. Oklüzalde ta'yı paylaşır, ve yumuşak harflerden biridir. Bu, birden çok düzeyde görünmesi nedeniyle birçok başlığın farklı olduğu tek bir harftir, kendi başına karşılık gelir, her düzey onun için geçerlidir, bu nedenle düşünceler farklıydı, bu nedenle isimler farklıydı.

Göz birdir, hüküm başkadır *** Bu nedenle ruhlar ve görüntüler farklı olmuştur.