Yurdu terk edene, kendisine emrolunan şeyler itibarıyla hak bilgi verilir; bu, kendini bilen kişinin Rabbini tanıdığının delili olup, bu iki ilmin bağlantısıdır. Onun çıkışı, var olması gerekenler bakımından Rabbini tanımak olmamalıdır, aksi halde karışıklıklar ortamına çıkmamalıdır. Ayakta olmak veya çok olmak ise, lüzumlu olduğunu bilme hükmünün ötesine geçerse. Kendisi için var olmak istiyorsa Cuma ona farz değildir ama bunun dışında bir şey için dışarıya çıkıyorsa şüphesiz Cuma ona farzdır.